Από τα μυστικά και τις συνομιλίες έως τη σιωπηλή αλληλοϋποστήριξη η «τουαλέτα των κοριτσιών» έγινε χώρος κοινωνικής σύνδεσης
Με μια πρώτη ματιά φαίνεται ένας απλός λειτουργικός χώρος, όμως η τουαλέτα των κοριτσιών έχει εξελιχθεί και σιωπηρά αλλά ουσιαστικά σε έναν κοινωνικό τόπο όπου διαμορφώνονται γνωριμίες, ανταλλάσσονται εμπειρίες και η αλληλεγγύη αποκτά μη λόγια μορφή.
Υπάρχουν λίγα σημεία όπου οι άμυνες πέφτουν πιο γρήγορα και είμαστε πιο αυθεντικές από ό,τι στην τουαλέτα των κοριτσιών. Στον χώρο αυτό, ξεδιπλώνεται μια μορφή απρόσμενης κοινωνικής κοινότητας. Η τουαλέτα των κοριτσιών με όλα τα κλισέ της, καθρέφτες, χέρια που στεγνώνουν, ουρές, ψιθυριστές συνομιλίες δεν είναι απλώς ένας χώρος ανάγκης. Είναι ένας χώρος που επιτρέπει τη σύγκλιση ανθρώπων, την οικειότητα, την ανταλλαγή απόψεων, είναι ένας χώρο κοινωνικής «συνάντησης» με τους δικούς του άγραφους κανόνες.
Το γεγονός είναι πως σε αυτήν τη « ιδιωτική γειτονιά», οι γυναίκες νιώθουν πως μπορούν να ρίξουν τις μάσκες και όχι μόνο με το πρόσωπο τους, αλλά και με τον τρόπο που επικοινωνούν. Η ανταλλαγή «πώς πάει το ραντεβού;», «χρειάζομαι βοήθεια με το κραγιόν», γίνεται με τρόπο σχεδόν αυτόματο. Ενώ στο εξωτερικό περιβάλλον μπορεί να υπάρχει η ανάγκη για εμφάνιση, στην τουαλέτα αυτή η ανάγκη υποχωρεί και μένει η αληθινή σύνδεση.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία αυτού του κοινωνικού «οικοσυστήματος» λειτουργίας είναι η απροσδόκητη γνωριμία. Τη στιγμή που, μόνη σε έναν χώρο νυχτερινού club, καταφύγεις στην τουαλέτα και μέσα από μια «τυχαία» συνάντηση με δύο κοπέλες καταλήγεις να μοιράζεσαι ιστορίες ζωής που θα έμεναν ανείπωτες αν δεν είχαμε συναντηθεί εκεί. Αυτό το παράδειγμα δείχνει πόσο πολύ ο χώρος μετατρέπεται σε ένα κοινωνικό δεδομένο και δεν περιμένεις τη συνάντηση, αντίθετα η συνάντηση σε περιμένει.
Η τουαλέτες των κοριτσιών δεν είναι πάντα γκλάμουρ. Μπορεί να είναι άσχημες, χαοτικές ή και άβολες με περίσσεια κραγιόν, μεθυσμένους ψιθύρους, στιγμές κρίσης ή συναισθηματικής φόρτισης, αλλά για αυτό ακριβώς ο χώρος γίνεται κοινότητα. Γιατί όταν η ζωή «σκάει» μέσα -με κλάμα, αμηχανία, φόβο, χαρά- τότε οι γύρω δεν μένουν απλοί θεατές, γίνονται συνοδοιπόροι.
O χώρος αυτός λειτουργεί ως τόπος στήριξης
Η αλήθεια είναι πως στο εξωτερικό περιβάλλον πολλοί κανόνες επικοινωνίας είναι εμφανείς του πώς να στέκεσαι, πώς να μιλάς, τι να αποφύγεις. Στις γυναικείες τουαλέτες, οι κανόνες αλλάζουν και δεν χρειάζεται να λες πολλά για να συμμετέχεις σε αυτόν τον μικρόκοσμο, το γεγονός και μόνο ότι είσαι εκεί αρκεί. Η συνείδηση της κοινότητας υπάρχει χωρίς να ομολογείται και αυτό, επίσης, μεταφράζεται σε μια σχετική απελευθέρωση και στο ότι η εμφάνιση τελειώνει όταν ανοίγεις την πόρτα, ή τουλάχιστον γίνεται δευτερεύουσα. Και η μείωση της άμυνας φέρνει τη σύνδεση.
Σε αυτήν την «εξουσία της στιγμής», δημιουργούνται δεσμοί που δεν περιμένεις αλλά αναγνωρίζεις, ένα χαμόγελο στον καθρέφτη, ένα σχόλιο για «πόσο κρατάει η ουρά;», μια μικρή βοήθεια με το μακιγιάζ και ξαφνικά έχεις μια καινούρια γνωριμία. Ο χώρος της τουαλέτας λειτουργεί και ως μικροδιάλειμμα, από τη δυναμική του υπερφορτωμένου περιβάλλοντος, είτε αυτό είναι μια σχολική τάξη, είτε ένα club , βρίσκεσαι σε έναν χώρο που επιτρέπει την «ανάσα». Η κοινότητα δημιουργείται μέσω της αιφνιδιαστικής σωματικής παρουσίας, της κοινής ανάγκης, της αδυναμίας (όπως το άγχος της ουράς ή το πήγαινέ-έλα) και της επιθυμίας να ανήκεις.
Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει πως όλα είναι ιδανικά, αντίθετα η έλλειψη καθαριότητας, η κοινωνική αμηχανία, η συνύπαρξη με αγνώστους μπορούν να περιορίσουν τον αυθορμητισμό. Ωστόσο, ο χώρος παραμένει ζωντανός μικρο-χώρος κοινωνικής σύνδεσης. Η ουρά, ο καθρέφτης, ο ήχος των χεριών που στεγνώνουν σε χαρτί, όλα γίνονται υπόβαθρο μιας κοινής εμπειρίας. Οι τουαλέτες των κοριτσιών δεν είναι απλώς ένα διάλειμμα, είναι μια μικρή κοινότητα, όπου οι γυναίκες συναντιούνται, ανταλλάσσουν και στηρίζουν η μία την άλλη. Έναν χώρο που, χωρίς να το συνειδητοποιούν, λειτουργεί ως κόμβος κοινωνικής ζωής. Οπότε την επόμενη φορά που θα μπεις σε μια ουρά δίπλα σε μια άλλη κοπέλα, θυμήσου, δεν είναι μόνο η ανάγκη που μας φέρνει εκεί, είναι η σύνδεση που δημιουργείται χωρίς πολλές λέξεις.
