Από τον σκανδαλιάρη Στίτς μέχρι τον αξέχαστο Ε.Τ.!
Είναι ιδιαιτέρως συχνό φαινόμενο για τους μπόμπιρες του αμερικάνικου σινεμά να έρχονται αντιμέτωποι με απόκοσμους και απρόσμενους φίλους: Μετά την κολοσσιαία επιτυχία του σπιλμπεργκικού «E.Τ.», το Χόλιγουντ γέμισε με αναρίθμητους διαγαλαξιακούς επισκέπτες, οι οποίοι διασχίζουν το σύμπαν για να κάνουν παρέα με γήινα πιτσιρίκια - και φυσικά, να τα βοηθήσουν να λύσουν τα οικογενειακά τους προβλήματα! Το μόνο που ζητάνε σε αντάλλαγμα είναι προστασία από την αδίστακτη αμερικάνικη κυβέρνηση, μία σειρά από γελοίες μεταμφιέσεις, καθώς και, εν τέλει, ένα εισητήριο χωρίς επιστροφή για τον μακρινό πλανήτη τους.
Με αφορμή το επερχόμενο remake του «Lilo & Stitch» λοιπόν, ρίχνουμε μια ματιά στις πιο iconic ταινίες ενηλικίωσης, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν διαστημικούς φίλους, εξωγήινους επισκέπτες και διαστρικούς κολλητούς. Ετοιμαστείτε για εκτόξευση!
E.T. (1982)
Δε θα μπορούσαμε φυσικά να μην αναφέρουμε την ταινία που τα ξεκίνησε όλα: Ο «Ε.Τ.» του Στίβεν Σπίλμπεργκ αποτελεί μέχρι και σήμερα το πιο τρανταχτό παράδειγμα της παροιμιώδους «μαγείας» που χαρακτηρίζει τη δουλειά του σκηνοθέτη, ένα ζενίθ που, κατά πολλούς, ο συμπαθής δημιουργός ακόμη παλεύει να αναπαράξει. Η ταινία έβαλε φωτιά στο παγκόσμιο box-office, εκτόξευσε την καριέρα της (λιλιπούτειας, τότε) Ντρου Μπάριμορ, άφησε ανεξήτιλο σημάδι στην ποπ κουλτούρα, απέσπασε 4 Όσκαρ, μας χάρισε μία σειρά από εμβληματικές εικόνες, και έβαλε τα θεμέλια για όλα τα κλισέ που έμελλε να χαρακτηρίσουν αυτό το πολυαγαπημένο κινηματογραφικό genre.
The Iron Giant (1999)
H καλτ αγαπημένη ταινία του Μπραντ Μπερντ (The Incredibles) αποτέλεσε γράμμα αγάπης στο παλιό-καλό sci-fi της δεκαετίας του ‘50, καθώς και κύκνειο άσμα για τη χρυσή εποχή του παραδοσιακού animation. Βασισμένο στο (εξαιρετικό) παιδικό βιβλίο του Τεντ Χιούζ, το «Iron Giant» ακολουθεί έναν έφηβο που συναντάει ένα κολοσσιαίο εξωγήινο ρομπότ – και συνάπτει μαζί του μία τρυφερή σχέση. Με συγκινητικό σενάριο, μία ερμηνεία-έκπληξη από τον Βιν Ντίζελ στον ομώνυμο ρόλο, και πολυάριθμες αξέχαστες στιγμές, το «Iron Giant» έχει αναρίθμητους σκληροπυρηνικούς fans και αποτελεί τον ορισμό του αξέχαστου cult classic.
Lilo & Stitch (2002)
Ακόμη ένας μάστερ του σύγχρονου animation, ο Κρις Σάντερς (σε συνεργασία εδώ με τον Νταν ΝτεΜπλουά), πρόσθεσε τη δικιά του σφραγίδα στο είδος του «διαγαλαξιακού κολλητού»: Σκανδαλιάρικο και υπερκινητικό, το μικροσκοπικό τερατάκι από το διάστημα που ακούει στο όνομα Στίτς είναι ένα πλάσμα «προγραμματισμένο να καταστρέφει» - αλλά αλλάζει μυαλά όταν συναντάει την Λιλο, ένα μοναχικό κοριτσάκι που κατοικεί στη Χαβάη. Το «Λίλο και Στίτς» έβαλε τα θεμέλια για πολλές από τις εμμονές της φιλμογραφίας του Σάντερς (βλ. How to Train your Dragon), αλλά η πανέμορφη οπτική ταυτότητα, τα αξέχαστα character designs, και η απρόσμενα ενήλικη κοινωνική ιστορία που πήγε κόντρα στη ντισνεϊκή φόρμουλα, καθόρισαν το φιλμ ως ένα από τα πιο πολυαγαπημένα της εποχής.
Bumblebee (2018)
Με προφανής αναφορές στα «E.T.» και «Iron Giant», ο μάστερ του stop-motion Στίβεν Νάιτ ανέλαβε να αναδημιουργήσει το franchise των Transformers προσδίδοντάς του μία παλιομοδίτικη, σπιλμπεργκική πινελιά. Φυσικά, η συγκεκριμένη σειρά πάντοτε είχε στοιχεία του εν λόγω υποείδους (ναι, ακόμη και τα θωρυβώδη απαισιουργήματα του Μάικλ Μπέι), αλλά ο Νάιτ εδώ προσέδωσε στο φιλμ την απαραίτητη μελαγχολική χροιά. Το καλοκαίρι του 1987, o γνωστός σε όλους μας Bumblebee προσγειώνεται στη Γη και συναντά την μοναχική Τσάρλι (Χέιλι Στάινφλεντ), η οποία αναλαμβάνει να τον προστατεύσει από τον αμερικανικό στρατό, καθώς και από τους μοχθηρούς Ότομποτς.
Paul (2011)
Και ως μπόνους, προσθέτουμε στη λίστα μας τον αθεόφοβο Paul! Στην χαζοβιόλικη παρωδία του Σάιμον Πεγκ και του Νικ Φροστ (Hot Fuzz, Shaun of the Dead), ο εξωγήινος επισκέπτης δεν επισκέπτεται ένα μοναχικό παιδάκι, αλλά ένα ζευγάρι από μαντράχαλους που αρνούνται να μεγαλώσουν – και μαζί μπαρκάρουν σε μία... αλλιώτικη ιστορία ενηλικίωσης. Με απολαυστικούς guest ρόλους από τους Seth Rogen, Jane Lynch, Bill Hader, Jason Bateman, Jesse Plemons και Sigourney Weaver, το «Paul» είναι πολύ πιο τρυφερό σε ύφος από τις υπόλοιπες ταινίες των Πεγκ και Φροστ, μιας και φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή του αγαπημένου μας Γκρεγκ Μοτόλλα (Adventureland).
