Αντί να θεωρείται τη δεκαετία των 20 ως την κορύφωση της ευτυχίας, πρέπει να αναγνωρίσετε την αβεβαιότητα, την προσπάθεια της προσωπικής ανάπτυξης και να δώσετε χώρο για ελπίδα και αντοχή στους νέους ανθρώπους που προσπαθούν να βρουν τα πατήματα τους στον κόσμο.
Η κυρίαρχη εικόνα λέει ότι η δεκαετία των 20 είναι η πιο ευτυχισμένη περίοδος της ζωής κάθε ανθρώπου. Αλλά πλέον υπάρχουν νέες έρευνες και η κλινική εμπειρία που δείχνουν ότι δεν είναι έτσι. Αντίθετα, πολλοί 20άρηδες σήμερα αντιμετωπίζουν αβεβαιότητα, αστάθεια και άγχος, επειδή δεν έχουν ακόμη σταθερή δουλειά, σχέσεις ή οικονομική ανεξαρτησία. Ο μύθος της «καλύτερης δεκαετίας» δεν βοηθά, ενώ μια πιο ρεαλιστική και συμπονετική προσέγγιση μπορεί να δώσει ελπίδα και χώρο για ανάπτυξη. Η κοινή αντίληψη είναι ότι αυτή η δεκαετία είναι η καλύτερη στη ζωή μας είναι παγίδα. Για αυτό και κρίνουμε τους 20άρηδες που όμως δεν είναι ούτε «καθυστερημένοι» ή «καταδικασμένοι», πρέπει να γίνει κατανοητό ότι είναι απλώς σε μια φάση δημιουργίας και δοκιμών.
Η πραγματικότητα της αβεβαιότητας
Πολλοί νεαροί ενήλικες δεν έχουν ακόμη αποκτήσει τα θεμέλια που θεωρούνται απαραίτητα για την ευτυχία, πράγματα όπως μια σταθερή κατοικία, σταθερή εργασία, σημαντικές και ουσιαστικές σχέσεις, και είναι απόλυτα λογικό να μην τα έχουν ακόμα. Αν και ίσως είναι πιο μορφωμένοι από προηγούμενες γενιές και έχουν καλύτερο μισθό -μερικές φορές- και καλύτερες συνθήκες εργασίας, η αστάθεια παραμένει. Αυτός ο «δρόμος προς την ενήλικη ζωή» δεν είναι γραμμικός όπως παλιά, αλλά γεμάτος πρώτες φόρες σε πράγματα, νέες εμπειρίες και αρκετές δυσκολίες όπως είναι οι πρώτες δουλειές, οι πρώτες αποτυχίες, οι αλλαγές κατοικίας, οι πρώτοι αποτυχημένοι έρωτες. Σύμφωνα με ψυχολόγους, η έλλειψη αυτών των σταθερών πηγών ασφάλειας ευθύνεται για μεγάλο μέρος του άγχους και της ανησυχίας που βιώνουν οι νέοι ενήλικες.
Ο μύθος των «καλύτερων χρόνων»
Η ιδέα ότι η ζωή στα 20 είναι αναπόφευκτα η πιο ευτυχισμένη περίοδος, λένε οι ειδικοί, δεν έχει πλέον πραγματικά δεδομένα να τη στηρίξουν. Στην πραγματικότητα, έρευνες δείχνουν ότι η ευημερία, η ικανοποίηση, οι στενές σχέσεις, η ψυχική υγεία, τείνουν να βελτιώνονται καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν. Το μήνυμα εδώ είναι σημαντικό και μας επισημαίνει ότι αν δεν πιστεύουμε ότι τα 20 είναι «η καλύτερη δεκαετία», δεν χρειάζεται να πανικοβαλλόμαστε όταν δεν αισθανόμαστε τέτοια κορύφωση. Αντιθέτως, μπορούμε να δούμε αυτή την περίοδο ως ευκαιρία για χτίσιμο, ανάπτυξη αντοχής, και εδραίωση αξιών που θα μας στηρίξουν αργότερα και θα μας χαρίσουν «καλύτερα χρόνια».
Ελπίδα και ανάπτυξη, όχι κρίση
Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε την σημασία της ελπίδας για το μέλλον. Οι 20άρηδες που έχουν προοπτική ότι η ζωή τους θα βελτιωθεί, είναι πιο πιθανό να φροντίσουν τον εαυτό τους και να θέσουν στόχους για το αύριο. Η αντίληψη ότι «κάτι πάει στραβά αν τα 20 μου είναι τα καλύτερά μου χρόνια» είναι επικίνδυνη. Αντί γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει να ενθαρρύνουμε το όραμα μιας ζωής που γίνεται καλύτερη όσο περνά ο καιρός και γνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας και τον κόσμο.
Η ανάγκη για συμπόνια και ρεαλισμό
Η υποστήριξη προς τους νεαρούς ενήλικες δεν πρέπει να είναι κριτική, αλλά να εμπεριέχει ενσυναίσθηση. Πρέπει να αναγνωρίσουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι 20άρηδες και να απομακρυνθούμε από στερεότυπα και αντιμετωπίσεις τύπου «απλώς άλλαξε τη νοοτροπία σου». Αντίθετα, χρειάζεται μια πιο μακροπρόθεσμη προοπτική που θα βλέπει ότι η ζωή δεν ολοκληρώνεται ή κορυφώνεται στα 20, αλλά εξελίσσεται. Αυτό μπορεί να δώσει σε πολλούς νέους ενήλικες την απαραίτητη σταθερότητα και αυτοπεποίθηση για να συνεχίσουν και να εξελιχθούν.
Αν είσαι 20άρης/20άρα, θυμήσου ότι η αβεβαιότητα δεν είναι αποτυχία και το να μην έχεις όλα «τα κομμάτια» είναι φυσικό. Αν πάλι δεν είσαι εσύ στη δεκαετία των 20 αλλά γνωρίζεις κάποιον νέο ενήλικα που αγχώνεται, μην ενισχύεις τον μύθο των «καλύτερων χρόνων». Αντίθετα, στήριξε τον νέο άνθρωπο που έχεις δίπλα σου με ρεαλιστικές προσδοκίες και ελπίδα.
Είναι καιρός να αλλάξουμε τη συζήτηση γύρω από την ενήλικη ζωή των 20 ετών. Αντί να τους βλέπουμε ως κοινωνικά ανίδεους ή «καταδικασμένους» επειδή δεν έχουν φτάσει στα παραδοσιακά σημεία ωρίμανσης, ας αναγνωρίσουμε την αβεβαιότητα και τη διαδρομή τους. Η ζωή δεν κορυφώνεται στα 20, αντίθετα μόλις αρχίζει το μεγαλύτερο ενήλικο πια μέρος της και μπορεί να γίνει καλύτερη όσο περνά ο καιρός και αυτό είναι κάτι που αξίζει να γνωρίζουν, και να ελπίζουν οι νέοι αλλά και όλες οι γένιες πριν και μέτα.
