Παρά την άνθηση των streaming και των on-demand υπηρεσιών, η διάθεση των ταινιών στις αίθουσες εξακολουθεί να παίζει κρίσιμο ρόλο στον κινηματογραφικό κόσμο.
Το γεγονός ότι μια ταινία ξεκινά την πορεία της σε αίθουσες αντί για απευθείας προβολή στο σπίτι δεν είναι απλή συνήθεια, πρόκειται για στρατηγική επιλογή με βάθος. Η διανομή σε κινηματογράφους εξακολουθεί να θεωρείται «σηματοδότης» ποιότητας, κοινωνικής εμπειρίας και οικονομικής δυναμικής, ακόμα και σε μια εποχή όπου η οθόνη του σαλονιού διαθέτει ολοένα και περισσότερο χώρο και ποιότητα ήχου.
Στον πυρήνα του ερωτήματος «τι σημαίνει η κυκλοφορία σε αίθουσες;» βρίσκεται η συνειδητοποίηση πως η πρώτη εμπειρία θέασης μιας ταινίας σε μεγάλη οθόνη, με ήχο και συγκεντρωμένο κοινό διαφοροποιείται ριζικά από τον τρόπο που βλέπουμε ταινίες στο σπίτι. Η θεατρική κυκλοφορία προσφέρει ένα σήμα που δείχνει ότι «αυτή η ταινία αξίζει να τη δεις υπό αυτές τις συνθήκες». Αυτό το σήμα έχει πολλαπλές λειτουργίες. Αρχικά η αίθουσα γίνεται τόπος κοινωνικής θέασης και σύναψης μίας κοινής εμπειρίας, το σκοτάδι,η οθόνη, ο ήχος, και η παρουσία άλλων θεατών συνθέτουν ένα γεγονός. Σε μία μελέτη της βιομηχανίας του κινηματογράφου διαπιστώθηκε πως ένα υψηλό ποσοστό θεατών (65%) θεωρούν πως μια ταινία που κυκλοφορεί στους κινηματογράφους «είναι ή αισθάνεται πιο σημαντική».
Εν συνέχεια η πρώτη απόδοση στο box office και η δυναμική που αναπτύσσεται από τα «word-of-mouth», τις κριτικές και τη δημοσιότητα μπορούν να καθορίσουν τη μετέπειτα μοίρα της ταινίας, για παράδειγμα στο home video ή στην streaming αγορά. Η αίθουσα αποτελεί θεμελιακή φάση της εμπορικής ζωής μιας ταινίας και όταν μια ταινία λανσάρεται αρχικά στον κινηματογράφο, η επιτυχία της σε αυτή τη φάση επηρεάζει άμεσα τις διαπραγματεύσεις για δικαιώματα σε άλλες πλατφόρμες, τη διάρκειά της στη μνήμη του κοινού και την ευρύτερη πολιτιστική της επίδραση.
Ωστόσο, η εποχή αλλάζει και η πρακτική αντιμετωπίζει προκλήσεις με τις πλατφόρμες streaming του «όπου-και-όποτε» της θέασης, και η μετά-πανδημική αλλαγή συμπεριφορών έχουν αναγκάσει τη βιομηχανία να επανεξετάσει τον ρόλο της θεατρικής κυκλοφορίας. Η πρακτική του «day-and-date» (ταυτόχρονη κυκλοφορία σε αίθουσες και online) και η μείωση της αποκλειστικότητας της κινηματογραφικής αίθουσας έχουν θέσει ερωτήματα για το αν η αίθουσα παραμένει αναγκαία ή απλώς συμβολική.
Τα πλεονεκτήματα της κινηματογραφικής κυκλοφορίας:
Σήμα αξίας: Η επιλογή μιας αίθουσας για την πρώτη προβολή υποδηλώνει επιχειρηματική και καλλιτεχνική επένδυση και το κοινό συμμορφώνεται με αυτήν την «υπόθεση» ποιότητας.
Ανταπόκριση κοινού και δημόσια συζήτηση: Η πρώτη εβδομάδα, τα εισιτήρια, οι θέσεις, οι κριτικές όλα αυτά συνθέτουν μία αφήγηση που μπορεί να «τραβήξει» το ενδιαφέρον. Η επιτυχία στην αίθουσα μπορεί να ενισχύσει τη διάθεση σε streaming, VOD ή φυσικά media, καθώς η «σφραγίδα αίθουσας» λειτουργεί ως πιστοποίηση. Η συλλογική προβολή, παραμένει μία πολιτιστική εμπειρία και η τεχνολογία της αίθουσας (ήχος, εικόνα), η αίσθηση της εκδήλωσης όλα αυτά ενισχύουν την εμπειρία και αποτυπώνουν τη στιγμή.
Τα προβλήματα
Όσο η αφήγηση μεταφέρεται στο σπίτι, το streaming περιορίζει την ανάγκη για αίθουσα και για πολλές παραγωγές, η απευθείας ψηφιακή διάθεση είναι πιο οικονομική. Οι απαιτήσεις του κόστους της κυκλοφορίας,της διανομής και της προβολής σε αίθουσες είναι σημαντικές και η απόδοση δεν είναι πάντα εξασφαλισμένη. Το κοινό αλλάζει και οι θεατές συχνά προτιμούν την άνεση της οικιακής θέασης.
Αν μια ταινία που κυκλοφορεί άμεσα σε πλατφόρμα streaming χάνει μερικά από τα σημαντικά που προσφέρει η αίθουσα και δεν υπάρχει η ίδια «εκδήλωση ενδιαφέροντος», δεν υπάρχει η αίθουσα, δεν υπάρχει η δημοσιότητα που προκύπτει από τις πρώτες προβολές. Αυτό μπορεί να επηρεάσει τόσο το εμπορικό όσο και το πολιτιστικό της αποτύπωμα.
Από την άλλη πλευρά, η αίθουσα μπορεί να λειτουργήσει ως «φίλτρο» για το κοινό και αν μια ταινία αποτύχει στην αίθουσα, αυτό στέλνει σήμα ότι ίσως δεν έχει το «βάρος» για να διαδοθεί σε άλλες πλατφόρμες, αλλά αν τα πάει καλά, η εκτόξευσή της μπορεί να είναι εντυπωσιακή.
Η κινηματογραφική κυκλοφορία δεν είναι απλώς μία συμβατική επιλογή είναι στρατηγική. Σε μια εποχή όπου οι τρόποι θέασης πολλαπλασιάζονται, η επιλογή να «πάει πρώτα η ταινία στην αίθουσα» σηματοδοτεί ότι η παραγωγή θεωρεί τον κινηματογράφο ως εμπειρία και ως επένδυση. Αν και η μορφή της ζητά επανεξέταση, η αξία της παραμένει, για το κοινό, για τους δημιουργούς και για την κουλτούρα της κινηματογραφικής θέασης.
Η απάντηση στο «Γιατί είναι τόσο σημαντικό θέμα η κυκλοφορία στην αίθουσα;» είναι ότι η αίθουσα δεν αποτελεί απλώς έναν χώρο προβολής, αποτελεί σημείο αναφοράς, κοινωνικής θέασης, πρώτης εντύπωσης, μαζικής ανταπόκρισης και διαμόρφωσης της «κοινής γνώμης» για μια ταινία. Ενώ το τοπίο αλλάζει, ο ρόλος της αίθουσας εξακολουθεί να είναι κρίσιμης σημασίας, ακόμη και ως «γεγονός» εντός ενός ευρύτερου συστήματος διανομής. Το σινεμά δεν είναι μόνο η ταινία είναι κουλτούρα, φιλοσοφία και ανίκητη ανάμνηση εμπειρίας.
